Activisme voor introverten ‘Heb je niets beters te doen?!’ krijg ik als klimaatactivist vaak toegeroepen, wanneer we op onze vrije

Als ik ergens als kind een drang naar had, dan is was wel de waarheid. De ‘Waarheid met hoofdletter W’,

Ik zit met mijn billen op het asfalt van de A12 in Den Haag, precies tussen het Ministerie van Economische

Lief kind, Je bent nog niet geboren, en toch maak ik me nu al zorgen om je. Het is inmiddels

Ik was vijftien toen ik voor het eerst de ‘Lord of the Rings’-films zag. Ik was gefascineerd door de fantastische

Laatst droomde ik dat ik op een familiefeest was in onze achtertuin, met overal spelende kinderen. In de droom kijk

Ik voel me al mijn hele leven geen vrouw én geen man. Eindelijk is daar nu een naam voor: non-binair.

Het is 6 november, een zaterdag, en toch is de Westerkerk bomvol. “In ’s hemelsnaam! Geef de aarde door!” staat

Twee jaar geleden kwam een goede vriend van mij uit de kast als transgender. In korte tijd transformeerde mijn vriend,

Mijn ideale zomervakantie is een lange wandeltocht door de bergen. Samen met Jasper wekenlang door de wildernis trekken met enkel

Vroeger gingen we altijd met de Vrijburg-jongeren op Zomerreis. Elk jaar namen Dik en Margriet ons op sleeptouw door een

Toen ik klein was had ik een terugkerende nachtmerrie: Ik bevind me in een waterglijbaan, zo’n holle tunnel waardoor ik

Dit weekend bezocht ik een vriendin die de drukte van Amsterdam niet meer ziet zitten. Ze heeft zich afgezonderd in

Mijn man en ik eten allebei geen dieren. Als mensen ons vragen waarom, zeg ik altijd grappend: “Jasper kan er

In Groningen kweekten we drie jaar lang al onze groenten. Met name het kweken van tomaten vond ik een mooie

Soms doe ik één oog dicht, om me eraan te herinneren dat ik de wereld maak. Ik zie dan geen

Ik word wakker in mijn ouderlijk huis. Vandaag is de dag waarop ik vertrokken zou zijn. Om vijfendertig over zes

Toen ik met Dik door het Beatrixpark wandelde, vertelde hij me dat hij zich laatst ontzettend somber voelde. Al snel

“Ga je Groningen missen?” vragen mensen me vaak, als ik vertel dat we binnenkort terug verhuizen naar Amsterdam. Wat een

Het is zover, we gaan verhuizen! Jasper is haast klaar met zijn studie, ik heb afscheid genomen van mijn collega’s,

’s Avonds in het donker loop ik door onze achtertuin. Ik zie haast niets, en moet met het zaklampje van

Jasper en ik zitten in onze achtertuin. In de gouden nazomerzon dineren we met pas geoogste aardappels en courgettes. De